و در تاریخ خواهند نوشت که در سنه یکهزار و سیصد و نود و نه شمسی، که سفاهت و شقاوت و کرونا از اینجا تا ینگهدنیا را در نوردیده بود، شبپرههای ریشپرفسوری آخرین تلاشهایشان را میکردند تا زیر سایهی جهل و درماندگی عوام، خود را از آفتاب حقیقت مصون دارند...
البته من مدتهاست به توصیه استاد اخلاقم (!) پایم را از مناقشه با سیمکشها بیرون کشیدهام. اما به پاس رادمردی و زمانشناسی سروران ارجمندم «دکتر کمیل خجسته» و «دکتر عبدالحسین کلانتری» در پاسخگویی به آخرین تقلای مستفرنگهای نشسته بر گردهی ملت، شما را به خواندن یادداشتهای زیر دعوت میکنم:
دنیای استیو جابز و دنیای وزارت ارتباطات
کمیل خجسته
«جهان مصالحهها» یا «منازعات پلتفرمی»؟
عبدالحسین کلانتری
+ الیس الصبح بقریب؟
++ شادی روح سیدمجتبی نواب صفوی صلوات.
نشستن نامناسب پشت میز رایانه یا لم دادن روی مبل و بغل گرفتن لپتاپ از شایعترین علل ایجاد فشار و بروز درد در بدن هستند. چیدمان «مبلمان رسانهای» زمانی مهمتر میشود که کاربریهای طولانیمدتی مثل فعالیتهای شغلی، تماشای فیلم یا بازیهای دیجیتال داشته باشیم. غرق شدن بچهها در بازی یا وبگردی موجب میشود مبلمان رسانهای نامناسب آسیب بیشتری به بدن آنها بزند.
ابتداییترین برخورد ما با رسانهها از نوع فیزیکی است. کودکی که به تلویزیون خیره میشود، نوجوانی که گوشی تلفن همراه را به دست میگیرد، جوانی که برای شنیدن موسیقی هدفون روی گوشش میگذارد، معلمی که کتابی را زیر بغل میگذارد و نویسندهای که برای نوشتن مقالهاش دکمههای صفحهکلید رایانه را فشار میدهد، همگی در حال مواجهه جسمانی با دنیای رسانهها هستند. باید اثرات و عواقب استفاده غیراصولی از ابزار و تجهیزات رسانهای را بشناسیم و مراقب خود و اطرافیانمان باشیم.