در آخرین هفته‌ی پانزدهمین دوره تربیت مربی مؤسسه مسیر رسانه، به ضرورت تجهیز به سپر دفاع روانی در قالب منطق و تفکر انتقادی پرداختم.
محتوای جلسه شبیه به این نشست بود: دو طرفه به قاضی رفتن (ویرایش دوم)
اسم برنامه را هم با احترام به روح شادروان چارلی چاپلین گذاشته «عصر جدید» که همان اول تکلیفمان با آن روشن باشد: قرار است تلاش روزافزون بشر در عصر مدرن برای رسیدن به خوش‌بختی را ببینیم: humanity crusading in the pursuit of happiness . خیلی هم عالی و پرتقالی.
*
از آن جا که «اتحادیه کشوری دلقک‌ها» یک بخش خصوصی است -و اقتصاد بازار بر آن حکم‌فرما است و بازار با کسی تعارف ندارد- اتفاقاً به نظرم در این مورد خاص همه روی صندلی‌های خودشان نشسته‌اند. می‌دانیم که سامانه‌های اقتصادی برای تثبیت خودشان در نظام ایدئولوژیک هم «چهره» می‌خواهد، هم «متخصص» و هم «محلل» ...
*
و البته نواده بوسعید ابوالخیر در مقامات التوحید بعد از ذکر حکایتی دردآور* نوشته است:
«هرکه آن جا نشیند که خواهد و مرادش بود، چنانش کشند که نخواهد و مرادش نبود»
*
شیخ ما [ابوالسعید ابوالخیر] گفت که:
وقتی زنبوری به موری رسید. او را دید که دانه‌ای گندم می‌برد به خانه و آن دانه زیر و زبر می‌شد و آن مور با آن زیر و زبر می‌آمد و به جهد و حیله‌ی بسیار آن را می‌کشید و مردمان پای بر او می‌نهادند و او را خسته و افگار می‌کردند.
آن زنبور آن مور را گفت که این چه سختی و مشقت است که تو از برای دانه‌ای بر خود نهاده‌ای و از برای یک دانه‌ی محقر چنین مذلت می‌کشی؟ بیا تا بینی که من چگونه آسان می‌خورم و از چندین نعمت‌های با لذت بی این همه مشقت نصیب می‌گیرم و از آن چه نیکوتر و بهتر است و شایسته، به مراد خویش به کار می‌برم.
پس مور را با خویشتن به دکان قصابی برد. جایی که گوشت نیکو و فربه‌تر بود بنشست و از جایی که نازک‌تر بود سیر بخورد و پاره ای فراهم آورد تا ببرد. قصاب فراز آمد و کاردی بر وی زد و آن زنبور را به دو نیمه کرد و بینداخت.
آن زنبور بر زمین افتاد و آن مور فراز آمد و پایش بگرفت و می‌کشید و می‌گفت: «هرکه آن جا نشیند که خواهد و مرادش بود، چنانش کشند که نخواهد و مرادش نبود»
#پویش_آرزوها
امیدوارم در راستای تحقق اصل ۳۰ قانون اساسی، پشتیبانی آموزشی و هدایت تحصیلی «همه» دانش‌آموزان در فضای مجازی «رایگان» باشد.
چهارسوق یازدهم در راه است.
اگر برای ۵ سال آینده نظام آموزشی ایران آرزوهایی دارید به #پویش_آرزوها بپیوندید: ChaharSoogh.ir
آرزوهای تک‌تک ما آینده را خواهند ساخت؛ ان‌شاءالله.
برخی دوستان از یادداشت دیروز من درباره گونه‌ی تازه به دوران رسیده‌ی «سیم‌کش وقیح» تعجب و تحیر کردند.
باید بگویم تا این نمودار «نمایی از مالکیت در صنعت مخابرات ایران» را خوب ندیده‌اید و عناصر فعال در آن را از نزدیک درک نکرده‌اید به شما حق می‌دهم تعجب کنید.
البته بعدش تقاضا دارم به این بنده‌ی کم‌ترین هم حق بدهید!
اسم برنامه را هم با احترام به روح شادروان چارلی چاپلین گذاشته «عصر جدید» که همان اول تکلیفمان با آن روشن باشد: قرار است تلاش روزافزون بشر در عصر مدرن برای رسیدن به خوش‌بختی را ببینیم: humanity crusading in the pursuit of happiness . خیلی هم عالی و پرتقالی.
*
از آن جا که «اتحادیه کشوری دلقک‌ها» یک بخش خصوصی است -و اقتصاد بازار بر آن حکم‌فرما است و بازار با کسی تعارف ندارد- اتفاقاً به نظرم در این مورد خاص همه روی صندلی‌های خودشان نشسته‌اند. می‌دانیم که سامانه‌های اقتصادی برای تثبیت خودشان در نظام ایدئولوژیک هم «چهره» می‌خواهد، هم «متخصص» و هم «محلل» ...
*
و البته نواده بوسعید ابوالخیر در مقامات التوحید بعد از ذکر حکایتی دردآور* نوشته است:
«هرکه آن جا نشیند که خواهد و مرادش بود، چنانش کشند که نخواهد و مرادش نبود»
*
شیخ ما [ابوالسعید ابوالخیر] گفت که:
وقتی زنبوری به موری رسید. او را دید که دانه‌ای گندم می‌برد به خانه و آن دانه زیر و زبر می‌شد و آن مور با آن زیر و زبر می‌آمد و به جهد و حیله‌ی بسیار آن را می‌کشید و مردمان پای بر او می‌نهادند و او را خسته و افگار می‌کردند.
آن زنبور آن مور را گفت که این چه سختی و مشقت است که تو از برای دانه‌ای بر خود نهاده‌ای و از برای یک دانه‌ی محقر چنین مذلت می‌کشی؟ بیا تا بینی که من چگونه آسان می‌خورم و از چندین نعمت‌های با لذت بی این همه مشقت نصیب می‌گیرم و از آن چه نیکوتر و بهتر است و شایسته، به مراد خویش به کار می‌برم.
پس مور را با خویشتن به دکان قصابی برد. جایی که گوشت نیکو و فربه‌تر بود بنشست و از جایی که نازک‌تر بود سیر بخورد و پاره ای فراهم آورد تا ببرد. قصاب فراز آمد و کاردی بر وی زد و آن زنبور را به دو نیمه کرد و بینداخت.
آن زنبور بر زمین افتاد و آن مور فراز آمد و پایش بگرفت و می‌کشید و می‌گفت: «هرکه آن جا نشیند که خواهد و مرادش بود، چنانش کشند که نخواهد و مرادش نبود»
#پویش_آرزوها
امیدوارم در راستای تحقق اصل ۳۰ قانون اساسی، پشتیبانی آموزشی و هدایت تحصیلی «همه» دانش‌آموزان در فضای مجازی «رایگان» باشد.
چهارسوق یازدهم در راه است.
اگر برای ۵ سال آینده نظام آموزشی ایران آرزوهایی دارید به #پویش_آرزوها بپیوندید: ChaharSoogh.ir
آرزوهای تک‌تک ما آینده را خواهند ساخت؛ ان‌شاءالله.
در آخرین هفته‌ی پانزدهمین دوره تربیت مربی مؤسسه مسیر رسانه، به ضرورت تجهیز به سپر دفاع روانی در قالب منطق و تفکر انتقادی پرداختم.
محتوای جلسه شبیه به این نشست بود: دو طرفه به قاضی رفتن (ویرایش دوم)
به دعوت برادران گرامی در «مجتمع آموزشی سبحان» امروز عصر در جمع دانش‌آموزان خوب دبیرستانی حاضر شدم و درباره «نظام اوقات
فراغت و صنعت سرگرمی» گفتگو کردیم.
محتوای ارائه شده در این جلسه مشابه این نشست بود: اوقات فراغت و صنعت سرگرمی
همچنین برخی از فیلم‌های نمایش‌داده شده در این جلسه را در کانال آپارات ازسرنوشت برای استفاده عمومی بارگذاری کردم.
به دعوت همکاران قدیمی و خوبم در مجتمع آموزشی مفید، در جمع اولیای پایه یازدهم دبیرستان مفید۲ (قیطریه) حاضر شدم و درباره‌ی ضرورت و چگونگی تفکر انتقادی در پیام‌های رسانه‌ای صحبت کردم.
در این جلسه با ترسیم وضعیت رسانه‌ای دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، به ترتیب نکته‌هایی درباره «عصر تبلیغات»، «عصر ارتباطات»، «عصر شایعات»، «عصر روایت‌ها»، «عصر اقناع»، «عصر عملیات روانی» و «عصر شبه‌علم» گفتم و سپس به ارائه روش‌های دستیابی به تفکر انتقادی پرداختم.
امروز افتخار داشتم تا در یازدهمین رویداد نوآوری‌های آموزشی چهارسوق به عنوان یکی از هشت سخنران اصلی به صحبت بپردازم. موضوعی که از میان سرفصل‌های پیشنهادی من در طول دو ماه رفت و برگشت با مربیان عزیز سخنرانی در چهارسوق نهایی شد «از سواد رسانه‌ای تا تربیت رسانه‌ای» بود. متنی که بعد از چهار بار ویرایش در ۱۶۰۰ کلمه آماده شد و من در کمتر از سیزده دقیقه آن را اجرا کردم. تجربه‌ای عجیب و به‌یادماندنی از همکاری با یک گروه واقعاً حرفه‌ای و مهربان که بدون چشم‌داشت و مخلصانه برای ارتقای تعلیم و تربیت ایران تلاش می‌کنند.
امروز در هشتمین نشست نقد و اندیشه که مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برگزار می‌کند به نیابت از یک استاد معزز و دانشمند که عذر حضور داشتند شرکت کردم و دو ساعتی به همراه مهمانان دیگر درباره‌ی «نهضت تولید محتوا و سواد رسانه‌ای» گفتگو کردیم.
گزارش مختصری از این نشست را روابط عمومی ارگان مربوطه در این صفحه منتشر کرده است. البته همان‌طور که احتمالاً استحضار دارید چنین گزارش‌های رسمی و بی‌مزه‌ای نمی‌تواند فضای جلسه و گفتگوها را منتقل کند. چند تا ویدیوی کوتاه هم از این جلسه منتشر شده که آن‌ها هم حکم یادگاری دارد و کارکرد علمی و اندیشه‌ای ندارد:
برای آن دسته از مخاطبان محترم که پیش از این با دیدگاه‌های نگارنده درباره‌ی سیم‌کش‌ها آشنایی دارند قابل پیش‌بینی است که فضای گل و بلبلی در جلسه حاکم نبود و از حضور بنده آبی برای میزبان گرم نشد. این هم از عوارض طبیعی دوره‌گردی‌های پیام‌بران پاره‌وقت است!
اگر حوصله داشتید می‌توانید فیلم کامل این جلسه‌ی طولانی را در این نشانی ببینید:
پانزدهمین دوره تربیت مربی سواد رسانه‌ای با همت دوستان عزیزم در مؤسسه مسیر رسانه آغاز شده است. برای این دوره در سرفصل‌های آموزشی بازنگری اساسی انجام داده‌ایم و حجم مباحث و استادان مدعو تغییرات مهمی کرده است.
امروز هم در شروع جلسات آموزشی با موضوع «نظام اوقات فراغت و صنعت سرگرمی» در خدمت برادران و خواهران گرامی حاضر در دوره بودم. به این بهانه ویرایش تازه‌ای از مباحث پیشین آماده کردم و در قالب یک ارائه‌ی جدید سامان دادم. برای استفاده از محتوای این جلسه می‌توانید فایل زیر را دریافت کنید:
به دعوت برادران گرامی و همکاران عزیزم در هیأت علمی المپیاد دانش‌آموزی سواد رسانه‌ای، عصر امروز در نشستی صمیمی و مفصل با برخی برگزیدگان و دارندگان مدال المپیاد سواد رسانه‌ای به گفتگو درباره‌ی ضرورت و راه‌های تجهیز به سپر دفاع روانی پرداختم.
فرصت مغتنمی بود تا با نوجوانان عزیزی که تابستان گذشته در اردوی مرحله پایانی المپیاد در خدمتشان بودیم دیداری تازه کنم و بدون تعارف و صریح درباره‌ی زمانه کنونی و نیاز روزافزون به منطق و تفکر انتقادی صحبت کنیم.
محتوای جلسه مشابه این نشست بود: دوطرفه به قاضی رفتن (ویرایش دوم)
هر چند که در برنامه‌ی امروز موضوعات پراکنده‌ی بسیاری مطرح شد، اما بدنه‌ی اصلی مباحث مشابه این نشست بود: نوجوان و اوقات فراغت
به دعوت برادران گرامی در بسیج دانشجویی دانشگاه رفسنجان، در یک روز آفتابی و سرد، در اردوگاه پوشیده از برف آبعلی حاضر شدم و در چهار نشست متوالی با خواهران و برادران عزیز دانشجو درباره‌ی تعریف، کارکردها و سطوح سواد رسانه‌ای گفتگو کردیم.
خلاصه آن‌که دمیدن روح امید و زدودن غبار افسردگی از چهره‌ی جوانان این سرزمین وظیفه‌ی هر معلم و آموزگاری است که تربیت را نه شغل، که عشق خود می‌داند.
مباحث مطرح شده در این نشست تا حد زیادی مشابه این جلسه بود.
به اتفاق استاد و برادر بزرگوارم، جناب آقای دکتر مدرسی، صبح جمعه در جمع خواهران گرامی، دختران عزیز مجتمع آموزشی کوثر در قلب تهران قدیم حاضر شدم و درباره‌ی جهانی که در آن زندگی می‌کنیم و فرصت‌ها و تهدیدهای فضای مجازی صحبت کردم. در ادامه برنامه هم بازدیدی از نمایشگاه دستاوردهای پژوهشی دانش‌آموزان این مدرسه‌ی پرخیر و برکت داشتیم که واقعاً موجب انبساط خاطر و دلگرمی بود. خدا به توفیقات مؤسس و مدیران محترم این مجتمع آموزشی بیفزاید؛ آمین.
محتوای جلسه مشابه این نشست بود: زندگی به توان دو
به بهانه‌ی برگزاری «هفته نوجوانی» برای دانش‌آموزان پایه هشتم، برای اولین بار توفیق حضور در جمع بچه‌های خوب و دقیق مجتمع آموزشی صلحا را پیدا کردم و یک ساعتی درباره‌ی آنچه صنعت سرگرمی برای بهره‌بردن از اوقات فراغت انسان تدارک دیده صحبت کردم.
بعد از جلسه هم فرصتی دست داد تا در خدمت استادان بزرگوارم دکتر داودی و دکتر نیرو دقایقی به گفتگو بنشینیم. موضوع اوقات فراغت و مواجهه با محصولات صنعت سرگرمی از جمله موضوعات بسیار کلیدی و مبتلابه نوجوانان است که متأسفانه درباره‌ی آن سکوت کرده‌ایم.
*
محتوای جلسه مشابه این نشست بود: نوجوان و اوقات فراغت
در یک شب بارانی، به دعوت برادران گرامی در حوزه‌ی علوم اسلامی دانشگاهیان، در جمع دانشجویان کارشناسی‌ارشد و دکترای کوی دانشگاه تهران حاضر شدم و یک ساعتی درباره‌ی انواع مسائلی که در مواجهه با رسانه‌ها قابل طرح و بحث است گفتگو کردیم.
هر چند در این جلسه امکان گفتگوی مفصل درباره‌ی هیچ یک از سرفصل‌های مورد مطالبه‌ی حاضران فراهم نشد، اما برای من تجربه‌ای مغتنم از مواجهه با مطالبات فرهیختگان دانشگاهی و انقلابی در موضوع رسانه بود.
همه‌ی حقوق مادی و معنوی ازسرنوشت، وقف آستان امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
نظام اوقات فراغت و صنعت سرگرمی (ویرایش ۹۷)