برای پنجمین سال متوالی این توفیق را داشتم تا در جمع
اولیای محترم دبیرستان خواجه نصیرالدین طوسی (منطقه ۵) دربارهی فرزندان و
رسانههای نوین صحبت کنم.
محتوای جلسه مشابه این نشست بود: خرده فرمایشهای خودمانی...
و در تاریخ خواهند نوشت که در سنه یکهزار و سیصد و نود و نه شمسی، که سفاهت و شقاوت و کرونا از اینجا تا ینگهدنیا را در نوردیده بود، شبپرههای ریشپرفسوری آخرین تلاشهایشان را میکردند تا زیر سایهی جهل و درماندگی عوام، خود را از آفتاب حقیقت مصون دارند...
البته من مدتهاست به توصیه استاد اخلاقم (!) پایم را از مناقشه با سیمکشها بیرون کشیدهام. اما به پاس رادمردی و زمانشناسی سروران ارجمندم «دکتر کمیل خجسته» و «دکتر عبدالحسین کلانتری» در پاسخگویی به آخرین تقلای مستفرنگهای نشسته بر گردهی ملت، شما را به خواندن یادداشتهای زیر دعوت میکنم:
دنیای استیو جابز و دنیای وزارت ارتباطات
کمیل خجسته
«جهان مصالحهها» یا «منازعات پلتفرمی»؟
عبدالحسین کلانتری
+ الیس الصبح بقریب؟
++ شادی روح سیدمجتبی نواب صفوی صلوات.
برای پنجمین سال متوالی این توفیق را داشتم تا در جمع
اولیای محترم دبیرستان خواجه نصیرالدین طوسی (منطقه ۵) دربارهی فرزندان و
رسانههای نوین صحبت کنم.
محتوای جلسه مشابه این نشست بود: خرده فرمایشهای خودمانی...
تجربهی اولین سال تدریس کتاب «تفکر و سواد رسانهای» پایه دهم را اگر فرصتی دست داد به تفصیل خواهم نوشت. آنچه به نظرم ثبت و انتشار آن فعلاً مغتنم است آزمونهایی است که در این سال تحصیلی برای کلاسم طراحی کردم.
به نظرم دیدن این نمونه ها برای همکاران محترمی که در نوع و شیوهی طراحی سؤال برای این درس ابهام دارند میتواند راهگشا باشد.