حالا نه سالی می شود که تنها هستند. سید بچه بود. دوازده سیزده. درست در آغاز نوجوانی.
یه پسر سفید با موهای مشکی؛ صورت گرد و چشمای درشت سیاه
پیرهن عزا خیلی به قیافه اش می اومد.
توی قشنگ ترین شهر دنیا؛ ته یه خیابون پر درخت و با صفا؛ نرسیده به یه میدون کوچیک و خلوت؛ سمت چپ؛ کوچه ای هست که درست وسطش یه تک درخت نارون سایه انداخته.
نشونی خونه سید رو همه بچه های محل بلدند. کوی خجسته پلاک ۱۱
بعد از نه سال رفاقت؛ یه روز ساعت پنج عصر بی خبر و سرزده دلت براش تنگ میشه. می کوبی چهارصد پونصد کیلومتر به یه بهانه ای خودتو می رسونی اصفهان. میری ته یه خیابون پر درخت و با صفا... بعد از اون تک درخت نارون. برای اولین بار ساعت پنج عصر زنگ پلاک ۱۱ رو می زنی. اونوقت هیشکی نه خود سید در رو وا می کنه...
بماند که چقدر صورتش تغییر کرده؛ پشت لبهاش سبز شده؛ قدش بلندتر شده.
بماند که نفسش بند آمد؛ زبانش به لکنت افتاد؛ کم مانده بود گریه اش بگیرد تو را که پشت در دید.
بعد نه سال رفاقت چقدر دلت می خواست خانه شان را ببینی... چه دیدی؟ چرا شوکه شدی؟ چرا قبلا فکرش را نکرده بودی؟ تو که از همان نه سال پیش میدانستی... اصلا مگر همین سبب آشنایی تان نبود...؟
یک زندگی مردانه. این بهترین توصیف برای آنچه دیدی است.
برای ورود نیازی به یاالله نیست. دلت می گیرد.
هر چند سرزده آمدی بعد از نه سال اما نیازی نیست به کسی در خانه توضیح بدهد که این پسره رفیقم کیست. یکی مثل بقیه مردهای خانه.
اثاثیه منزل قدیمی و زوار دررفته. دیوارها رنگ و رو رفته . بعضی قسمتها حتی گچ رنگ عوض کرده. یک عالمه لیوان و بشقاب و کاسه لابلای مبلها و صندلی ها. لحاف و تشک و بالش پراکنده روی زمین روی مبلها و جلوی تلویزیون. پرده ها دو تا یکی. جلوی در یه میز با چند تا شونه و یه آینه بزرگ. تو حیاط یه عالمه آت و آشغال و خرده ریز.
یک زندگی مردانه. تعارفی در کار نیست. هر چه هست همان است که دیده می شود. چقدر دلت گرفت. چرا تا بحال فکرش را نکرده بودی؟ تو که نه سال است می دانی... وای خدای من! یعنی نه سال وضع این زندگی سه نفری همینطوری است؟ چشمانت سیاهی می رود و باقی وقت تا ساعت شش که موعد رفتن است به آبروداری سپری می کنی... آنقدر حرف نگفته دارید که به تعریف از وضع زندگی سید نرسید...
این پنجشنبه مثل همه اولین پنجشنبه ها بعد از روز مادر؛ سید؛ پدر و برادر بزرگترش روز مادر را در تخت پولاد می گذرانند. کنار آن گلهای شمعدانی که سید نه سال است با سلیقه کنار هم کاشته. کنار خاک مادر.
الله الله فی الایتام...
یه پسر سفید با موهای مشکی؛ صورت گرد و چشمای درشت سیاه
پیرهن عزا خیلی به قیافه اش می اومد.
توی قشنگ ترین شهر دنیا؛ ته یه خیابون پر درخت و با صفا؛ نرسیده به یه میدون کوچیک و خلوت؛ سمت چپ؛ کوچه ای هست که درست وسطش یه تک درخت نارون سایه انداخته.
نشونی خونه سید رو همه بچه های محل بلدند. کوی خجسته پلاک ۱۱
بعد از نه سال رفاقت؛ یه روز ساعت پنج عصر بی خبر و سرزده دلت براش تنگ میشه. می کوبی چهارصد پونصد کیلومتر به یه بهانه ای خودتو می رسونی اصفهان. میری ته یه خیابون پر درخت و با صفا... بعد از اون تک درخت نارون. برای اولین بار ساعت پنج عصر زنگ پلاک ۱۱ رو می زنی. اونوقت هیشکی نه خود سید در رو وا می کنه...
بماند که چقدر صورتش تغییر کرده؛ پشت لبهاش سبز شده؛ قدش بلندتر شده.
بماند که نفسش بند آمد؛ زبانش به لکنت افتاد؛ کم مانده بود گریه اش بگیرد تو را که پشت در دید.
بعد نه سال رفاقت چقدر دلت می خواست خانه شان را ببینی... چه دیدی؟ چرا شوکه شدی؟ چرا قبلا فکرش را نکرده بودی؟ تو که از همان نه سال پیش میدانستی... اصلا مگر همین سبب آشنایی تان نبود...؟
یک زندگی مردانه. این بهترین توصیف برای آنچه دیدی است.
برای ورود نیازی به یاالله نیست. دلت می گیرد.
هر چند سرزده آمدی بعد از نه سال اما نیازی نیست به کسی در خانه توضیح بدهد که این پسره رفیقم کیست. یکی مثل بقیه مردهای خانه.
اثاثیه منزل قدیمی و زوار دررفته. دیوارها رنگ و رو رفته . بعضی قسمتها حتی گچ رنگ عوض کرده. یک عالمه لیوان و بشقاب و کاسه لابلای مبلها و صندلی ها. لحاف و تشک و بالش پراکنده روی زمین روی مبلها و جلوی تلویزیون. پرده ها دو تا یکی. جلوی در یه میز با چند تا شونه و یه آینه بزرگ. تو حیاط یه عالمه آت و آشغال و خرده ریز.
یک زندگی مردانه. تعارفی در کار نیست. هر چه هست همان است که دیده می شود. چقدر دلت گرفت. چرا تا بحال فکرش را نکرده بودی؟ تو که نه سال است می دانی... وای خدای من! یعنی نه سال وضع این زندگی سه نفری همینطوری است؟ چشمانت سیاهی می رود و باقی وقت تا ساعت شش که موعد رفتن است به آبروداری سپری می کنی... آنقدر حرف نگفته دارید که به تعریف از وضع زندگی سید نرسید...
این پنجشنبه مثل همه اولین پنجشنبه ها بعد از روز مادر؛ سید؛ پدر و برادر بزرگترش روز مادر را در تخت پولاد می گذرانند. کنار آن گلهای شمعدانی که سید نه سال است با سلیقه کنار هم کاشته. کنار خاک مادر.
کوی خجسته پلاک ۱۱
***الله الله فی الایتام...
روز مادر بر همه مادران همه نامادری ها همه پدرانی که مادری می کنند همه برادرانی که پدری و مادری می کنند همه... بر همه گرامی باد.
یاعلیش
