روزی که رقعه نوشتند: «یک شتر آرد به خانه‌ی زید بیاور»
کسی نمی‌دانست از آن چه نانی پخته می‌شود.
-روز واقعه-
ماجرا از صبح یک روزِ بهاری، فروردینِ هشتاد و چهار، شروع شد و مستنداتی از جلسه‌ی آن روز موجود است که ثابت می‌کند هیچ‌یک از ما، هر چقدر هم آینده‌نگر و تیزبین، نمی‌توانستیم عمق اثر و اهمیتِ این حرکتِ کوچک دوستانه را تخمین بزنیم.
آن روزها که تعداد وبلاگ‌نویسانی که در دنیای حقیقی هم می‌شناختیمشان به اندازه‌ی انگشتان دو دست نمی‌رسید، اولین تصمیممان این بود که «رازنهفته» و «دل‌شدگان» را که سابقه و مخاطبین مشخص و خوبی داشتند از سرویس‌های رایگان خارج کنیم و رسمی شویم و این‌گونه بود که «رازِ دل» متولد شد.
کمی بعدتر خواستیم که این دو وبلاگ، علاوه بر وبلاگ‌بودن، حلقه‌ی واسطه‌ای داشته باشند برای جمع‌آوری و آرشیو کردن مطالب فراوبلاگی که خواندن و داشتنشان فراتر از مرور روزمره‌ی وبلاگ‌ها میسر باشد.
در این مسیر، حجم زیادی از راه‌های کج و معوج و بن‌بست و خطا را پیمودیم و هزینه‌ی زیادی (زیادتر از خرج برپا کردن دو سه تا وبگاهِ اینچنینی) پرداختیم تا در تیرماه ۸۶ «مانیفیست رازِدل‌خواهی» را نوشتیم و هیئت مدیره‌ی رازِدل با ترکیب کنونی شکل گرفت.
پایگاهِ رازِدل در ترکیب کنونی، شاملِ شش وبلاگِ وابسته (دایره، دل‌شدگان، رازنهفته، راوی، سحر و ول‌شدگان) و یک وبگاهِ مستقل و مرکزی (لوتوس) است که ده نفر نویسنده (گرداننده) دارد و با موضوعات مرتبط با فضاهای فرهنگی و آموزشی فعالیت می‌کند.
لوتوس یا همان گلِ نیلوفر آبی یکی از قدیمی‌ترین نشان‌ها و نشانه‌های موجود بر کتیبه‌ها و سنگ‌نگاره‌های به جا مانده از دوره‌های دورِ تاریخ بشر است که در سرزمین مصر، بین‌النهرین، ایران و هند مورد توجه بوده‌است. این گل از سویی نمادِ میترا الهه‌ی آب و برکت و از سوی دیگر نمادِ تکامل و رمزِ بصریِ انسان کامل است.
وبگاهِ لوتوس محلِ مناسبی برای گردآوردن مطالبِ مرجع و قابل استفاده در زمان‌های مختلف با موضوعات مورد علاقه‌ی هیئت مدیره‌ی رازدل است و کلیه‌ی آشنایان حقیقی و مجازی ضمن مراجعه و مطالعه‌ی این مطالب، مجاز به استفاده از آن‌ها صرفاً با ذکر منبع خواهند بود. هر چند که شاید قسمت عمده‌ای از مطالب لوتوس تولیدی نباشد و صرفاً از دریای کرانه‌ناپیدای شبکه‌ی جهانی جمع‌آوری شده باشد، اما کنارِ هم نهادن و دسته‌بندی آن‌ها مستلزم صرفِ وقت و دقت زیادی است و ما سعی داریم به مرور بر حجم آن‌ها بیافزاییم.
گر بی‌هنرم وگر هنرمند لطف است، امیدم از خداوند
همواره دستِ یاری‌تان را می‌فشاریم.
زیاده عرضی نیست.
والسلام
مدیران پایگاه رازدل
تابستان ۸۶
**
طراحی و نهایی‌کردنِ نمادِ رازِدل، مرهون توجه و لطفِ بی‌منتِ این دو بزرگوار است:
آقایان امیرِ حاجی و سیدهادی ناصر.
از هر دو سپاس‌گزاریم.
