و در تاریخ خواهند نوشت که در سنه یکهزار و سیصد و نود و نه شمسی، که سفاهت و شقاوت و کرونا از اینجا تا ینگه‌دنیا را در نوردیده بود، شب‌پره‌های ریش‌پرفسوری آخرین تلاش‌هایشان را می‌کردند تا زیر سایه‌ی جهل و درماندگی عوام، خود را از آفتاب حقیقت مصون دارند...
البته من مدت‌هاست به توصیه استاد اخلاقم (!) پایم را از مناقشه با سیم‌کش‌ها بیرون کشیده‌ام. اما به پاس رادمردی و زمان‌شناسی سروران ارجمندم «دکتر کمیل خجسته» و «دکتر عبدالحسین کلانتری» در پاسخگویی به آخرین تقلای مستفرنگ‌های نشسته بر گرده‌ی ملت، شما را به خواندن یادداشت‌های زیر دعوت می‌کنم:
دنیای استیو جابز و دنیای وزارت ارتباطات
کمیل خجسته
«جهان مصالحه‌ها» یا «منازعات پلتفرمی»؟
عبدالحسین کلانتری
+ الیس الصبح بقریب؟
++ شادی روح سیدمجتبی نواب صفوی صلوات.
به دعوت مدیریت محترم مجمع آموزشی حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام شهر یزد، در همایش سراسری مدیران جامعه تعلیمات اسلامی حاضر شدم و در یک جلسه مجازی به تبیین تغییر روندهای آموزشی و تربیتی در مدرسه آینده پرداختم.
محتوای این جلسه تفصیل یافته مباحثی بود که پیش از شیوع کرونا با همین عنوان ارائه کرده بودم.
بعد از سال‌ها توفیقی دست داد تا در جمع همکاران قدیمی در مجتمع فرهنگی تربیتی توحید شهر مقدس قم حاضر شوم و درباره شرایط جدید آموزش و پرورش و شیوه‌های یاددهی-یادگیری از راه دور در بستر فضای مجازی گفتگو کنیم.
نکته قابل توجه این دیدار آن بود که دریافتم حتی اگر در سایر نقاط ایران سطح دسترسی به فضای مجازی مثل تهران باشد، اما امکان تجویز نسخه تهرانی به سایر شهرها و مناطق وجود ندارد و در هر اقلیمی باید راهبرد ویژه آن دیار را کشف کرد.
در دومین نشست از سلسله نشست‌های «الزامات جمهوری اسلامی ایران» در مرکز مطالعات فضای مجازی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، توفیق داشتم که به همراه برادران ارجمند و بزرگوار دکتر مسعود فیاضی، سعید مدرسی، عزیز نجف‌پور، محمدعلی کبریایی و محمدعلی شاکری حضور داشته باشم.
در این نشست علمی با عنوان «الزامات مجازی سازی آموزش و پرورش ایران در عصر کرونا» مباحث مختلفی بیان شد که می‌توانید خلاصه آن را در این نشانی مطالعه بفرمایید:
به همراه استاد گرامی جناب آقای دکتر مدرسی، در جمع معلمان و مربیان دبستان و دبیرستان دوره اول دخترانه شهید مطهری، در محله سرچشمه، حاضر شدیم و درباره‌ی شرایط ویژه‌ی آموزش و پرورش و ادامه‌ی فرایند تعلیم و تربیت در بستر مدرسه صحبت کردیم.
به دعوت دوستان عزیزم در مجتمع آموزشی مهرهشتم، در جمع مربیان و همکاران گرامی دبیرستان پسرانه این مجتمع حاضر شدم و دو ساعتی درباره‌ی تحولات ناشی از تلاقی فضای مجازی با مدرسه و فناوری‌های آموزشی گفتگو کردیم. جلسه‌ی خوب و کاربردی بود که برای همه‌مان مباحث قابل استفاده‌ای داشت.
محتوای ارائه شده در این جلسه مشابه این نشست بود: مدرسه آینده
در دومین نشست دبیرخانه ایده‌های کانون مدارس اسلامی که با عنوان «مدارس، دانش آموزان و فضای مجازی» برگزار شد، بحث مختصری با عنوان «مدرسه‌ی آینده» ارائه کردم.
تحولات ناشی از گسترش فضای مجازی ، مدرسه و محیط‌های یادگیری را دستخوش تغییرات کرده و آمیختگی فناوری‌های آموزشی با امکانات فضای مجازی، شرایط تازه‌ای برای اهالی تعلیم و تربیت ایجاد کرده است. یقیناً شناخت دقیق حیطه‌های اثرگذاری سه مقوله‌ی محیط یادگیری، فضای مجازی و فناوری‌های آموزشی بر یکدیگر به طراحی و برنامه‌ریزی مدیران مدارس در بهره‌گیری از ظرفیت‌های آنان کمک خواهد کرد. در این ارائه‌ی مختصر، نگاهی فهرست‌وار به این حیطه‌های اثرگذاری داشتم.
متن کامل محتوای این جلسه را در این صفحه بخوانید:
مدرسه آینده؛ چشم‌انداز و موانع
می‌توانید تصاویر پرده‌نگار این جلسه را از پیوند زیر دریافت نمایید:
آنچه از «مدرسه‌ی آینده» در ذهن اندیشمندان تعلیم و تربیت نقش بسته است،
محیطی است متعادل، متعامل و متکامل که در عین جذابیت و روزآمدی، فضا را
برای پرورش همگن استعدادهای متنوع دانش‌آموزان با مشارکت خود و خانواده‌شان
مهیا می‌کند.
برای ساختن چنین محیطی لازم است که نسبت «مدرسه آینده» با «فناوری‌های آموزشی» و «فضای مجازی» مشخص شود.
همه‌ی حقوق مادی و معنوی ازسرنوشت، وقف آستان امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
تماس با حسین غفاری | مستندات و فایل‌های مهم
مدرسه آینده