در ادامه‌ی جلسات طرح لقمان مجتمع آموزشی خواجه‌نصیرالدین طوسی تهران (منطقه ۵) در جمع اولیای دانش‌آموزان مدرسه بحثی در مورد اینترنت و مسأله‌ی رشد ارایه دادم که مورد استقبال پدرها، مادرها و مربیان مدرسه قرار گرفت.

سرفصل مباحث ارایه شده در این جلسه به این شرح است:

http://azsarnevesht.ir/post/229

* بازی رایانه ای به دو علت مهم است:
اول آنکه کیفیت رسانه ای دارد. یعنی یک رسانه‌ی تعاملی است که در زمان کم اثرگذاری زیاد دارد
دوم آنکه شدت رسانه ای دارد یعنی به علت صرف زمان زیاد و تکرار محتوا در آن، اثرگذاری شدیدتر است.

* بازی رایانه ای به چهار علت یک مشکل است، چون:
الف) جدی گرفته نمی شود.
ب) ظاهر جذاب و تفننی دارد.
ج) تنوع ساختاری و موضوعی دارد.
د) هدف سرمایه گذاری های عظیم اقتصادی است.

* بازیهای رایانه‌ای آسیب ها و تهدیدهای مختلفی دارند:
الف) تأثیر بر سلامت جسم: گونه های جدید درد در بدن، آسیب به اعصاب بینایی، زخمهای ناشی از بازی، غرق شدن در بازی و فراموشی نیازهای جسمانی
ب) تأثیر بر ذهن و روان: توانایی رسانه ها در ایجاد انگیختگی فیزیولوژیکی، افزایش احتمال بروز پاسخهای رفتاری، تأثیرهای عامل واقع نمایی (ترس و ...)، بازی های گروهی و ایجاد صمیمیت و تنفر و ابراز آن، بازی سراها، نمود زندگی اجتماعی و جامعه پذیری، گوشه گیری و آسیب مهارت های اجتماعی
ج) اتلاف وقت و اعتیاد دیجیتال: نشانه های اعتیاد به بازی های رایانه ای: ساعات زیادی از روز مشغول بازی است. به طوری که از کارهای روزانه نظیر تحصیل، ورزش و ارتباط با خانواده و دوستان باز می ماند. عدم دسترسی موقتی به بازی او را کلافه می کند . حتی شب ها به هنگام خواب و در کلاس درس نیز در فکر بازی مورد علاقه خوداست.
د) مسایل اخلاقی: خشونت، ترویج دخانیات و مواد مخدر، محرک های جنسی، ترس، نقض ارزش های دینی و ملی، فحش و رفتارهای زشت، نا امیدی

* مشکل اخلاق با رسانه های جدید چیست؟
- غفلت زایی و جابجا کردن اولویت های اخلاقی
- انفعال مخاطب و در نتیجه نهادینه سازی انفعال اخلاقی
- گذر از مرزهای اخلاقی
- کاهش کنش و واکنش میان افراد خانواده
- جذابیت و زیبا جلوه دادن بی اخلاقی ها
- تولید برای افراد نابهنجار
- جهانی شدن و موازنه ارزش ها به ضرر اخلاقیات
- نسبی گرایی برای سرگرم کننده باقی ماندن
- خانگی شدن و عدم اعتراض عمومی
- اسطوره سازی توخالی بر اساس ارزش های اخلاقی نامشخص

* فایده‌ها و فرصت های بازی های رایانه ای:
- اثر بازی های رایانه ای بر مهارت های شناختی
- رشد مهارت های فضایی
- شکل تازه ای از سواد
- جنبه های مثبت اجتماعی روانی و درمانی بازیها

* با مشکل بازیهای رایانه ای چگونه برخورد کنیم؟
الف) کمک در انتخاب
ب) نظارت بر استفاده
ج) برخورد با تخلف
د) آموزش تفکر انتقادی

* اگر در الگوی درستِ بازی، با فرزندمان همراهی نماییم، از آسیب ها و مشکلات آن کاسته خواهد شد.
به این حقیقت در مورد زندگی فرزند همواره توجه داشته باشیم که چهار فصل زندگی او، فقط یک بار اتفاق می افتد. بهار نوجوانی، هیچگاه تکرار نخواهد شد.

صبح روز پنجشنبه نهم آبان ۹۲ در جمع اولیای دانش‌آموزان دبیرستان پسرانه خواجه نصیرالدین طوسی (دوره اول) تهران (منطقه ۵) بحثی در مورد بازی‌های رایانه‌ای ارایه دادم که به نوعی خلاصه و بازنویسی همه جلسات قبلی‌ام با این موضوع بود.

این متن را برای نشست تخصصی برگزیدگان ششمین دوره‌ی طرح ملی بوی سیب نوشتم که صبح پنجم بهمن نود و یک در دانشکده‌ی علوم حدیث شهر ری برگزار کردیم. البته جلسه برقرار شد و نشد که آن را بخوانم.
حالا بعد از یک سال در آستانه‌ی ماه محرمی که دوره‌ی هفتم بوی سیب برگزار نمی‌شود آن را منتشر می‌کنم.

آبان ۹۲

چکیده:
در این مقاله ابتدا گونه‌ای خاص از نمایش رادیویی تحت عنوان «نمایش معارفی» معرفی می‌شود و سپس به دسته‌بندی این گونه از نمایش از لحاظ دوره‌های زمانی، کمیت و کیفیت حضور شخصیت‌های معارفی در آن می‌پردازیم. در ادامه با استفاده از دسته‌بندی‌های سه‌گانه بالا، شانزده گونه‌ی ممکن برای «نمایش معارفی» را تعریف می‌کنیم و نمونه‌هایی از تولیدات «واحد نمایش رادیو معارف» و «مرکز هنرهای نمایشی رادیو» در هر یک از شانزده گونه را ذکر می‌نماییم.
در انتهای بحث هم با تحلیل فراوانی نمایش‌های موجود در آرشیو رادیو معارف، با چند نمونه از نتایج استفاده از چارچوب طرح شده آشنا می‌شویم.

وبلاگ یک رسانه است و سهل و رایگان بودنِ استفاده از آن، وسوسه‌ی کشیده‌شدنش را به متن هر فعالیت یا فرآیندی ‏تشدید می کند. نو بودنِ رسانه‌ی وبلاگ نسبت به رسانه‌های دیگر (حتی خودِ اینترنت) هم، علاقه و انگیزه‌ی نوجویان که ‏اکثراً طبقه‌ی جوان و جوانمرد (!) جامعه هستند را در استفاده از آن افزون می‌کند.‏
نظام آموزش و پرورش ما هم که مبتنی بر رسانه های قدیمی و تکراریِ معلم، گچ و تخته، نقشه و کره جغرافیایی و قس ‏علی هذا است، به شدت مستعدِ بازشدن پای اینترنت و بخصوص وبلاگ به آن است.‏
«رسانه» واسطِ پیام میانِ فرستنده و گیرنده است و با یک تحلیلِ ساده‌ی خطی، در نظامِ فعلیِ آموزش و پرورشِ ما، وبلاگ ‏می‌تواند ضمن حضور در جایگاه های قبلیِ رسانه، جایگاه‌های جدیدی برای خود تعریف کند. در ذیل به اختصار به تبیین ‏این جایگاه‌ها و ذکر نمونه هایی از آن بسنده می‌کنیم:‏

در یک قرن اخیر دو نظریه‌ی مهم روانشناختی کاملاً متمایز و متفاوت بر محیط های آموزش حاکم بوده است. نظریه‌ی متقدم که به نظریه‌ی رفتارگرایی موسوم است، آموزش را تغییر در رفتار تعریف می‌کند و آن را ناشی از قانون اثر و تقویت می‌داند. به این معنی که آن‌چه از آموزش‌گر به یادگیرنده منتقل می‌شود هر الگوی رفتاری‌ای است که به وسیله‌ی تشویق یا تنبیه تقویت گردد. در این شرایط خوبی، راستی و درستیِ پدیده ها و بدی، نادرستی و باطل بودن افکار و اعمال صرفاً با شرطی سازی فعال یا غیرفعال به یادگیرنده منتقل می‌شود. در حقیقت اثرگذاری و تقویت آن اثرات بر یادگیرنده صرفاً کارکرد شرطی سازی دارد و آن چه در نهایت مهم می‌نماید، نتیجه‌ی رفتارِ دانش‌آموز است.

مقاله‌ای که به پیوست این پست منتشر می‌کنم را به سرپرستی مدیر مدرسه و شرکت محل کارم، با توجه به تجارب کاری شرکتمان در اسفند ۸۵ تدوین کردم و در اولین کنفرانس کشوری توسعه IT در آموزش و پرورش که در شهر یزد برگزار می‌شد،‌ توسط ایشان ارایه شد.
در این کنفرانس و به پیوست این مقاله، یک کارگاه آموزش چندرسانه‌ای ادبیات فارسی هم ارایه کردم که مورد استقبال شرکت کنندگان قرار گرفت. آن زمان موضوع مدارس هوشمند و چندرسانه‌ای و ... خیلی جدید و جذاب بود. این مقاله سندی است بر اثرگذاری مجموعه‌ی فام بر روند اجرای طرح مدارس هوشمند تا امروز.

دریافت فایل:

مدارس چند رسانه‌ای، گامی به سوی مدارس هوشمند

(انتشار در وبلاگ: مهر ۹۲)

**
«صبح امروز، هواپیمایی با 75 سرنشین در قبرستان شهرمان سقوط می‌کند. طبق آخرین اخبار واصله، تاکنون 22750 جنازه در محل حادثه کشف شده است و کار گروه امداد و نجات برای یافتن اجساد قربانیان همچنان ادامه دارد.»
***
بامزه بود؟ بر فرض مثال اگر به جای عبارت «شهرمان» از عبارت «شهر تبریز» استفاده می‌کردم، آیا شما بیش‌تر می‌خندیدید؟ نه.
اسم این را می‌گذارم طنز پاک.
****
ماجرای این روزهای کاریکاتور روزنامه‌ی ایران، من را یاد ماجرای داستان نشریه‌ی موج در سال‌های قبل انداخت. یک نشریه‌ی دانشجویی با تیراژ 300 نسخه، داستانی را منتشر می‌کند که سر از خطبه‌های نمازجمعه‌ی تهران در می‌آورد. آن گونه که می‌گویند در این داستان به ساحت مقدس حضرت صاحب‌الزمان (عج) توهین شده است. نویسنده، سردبیر و هفت جد و آبای نشریه و دانشگاه را زندانی می‌کنند و تظاهرکنندگان خشمگین، خواستار اعدام نویسنده‌ی داستان می‌شوند. افکار عمومی، این گونه جسارت‌های قلم‌ به دستان مزدور را توطئه‌ی عوامل استکبار جهانی می‌دانند و زنگ خطر هتک حرمت شعایر دینی در مجامع صنفی و عامه‌ی مردم به صدا در می‌آید.
اما واقعیت این گونه نبود.

۱.

آقای حریری از طرف آقای جلیلی از سوره برایمان نامه‌ای نوشتند که پیش از هر چیز دیگر مجددا ثابت کرد: «ما دیده می‌شویم»

بر خلاف توقع ما عمده‌ی حرفشان درباره‌ی مارمولک بود تا گل‌آقا. از تندروی ما در نظر دادن گلایه کرده بودند و از نفس کارمان، استقبال. ضمن تشکر از توجه ایشان معروض می داریم که هنوز پاسخ خاص و قابل توجهی درباره‌ی عدم پرداختن به گل‌آقا (ولو در حد یک خبر) از سوره دریافت نکرده‌ایم.

 لطفا این مطالب را به خودتان بگیرید. دوست دارم ناراحت شوید و اخمهایتان را در هم بکشید. آیا این واقعیت ندارد؟

به راستی چرا در چت حرمتها شکسته می شود؟ (حرمت لابد یعنی حرام الهی)

چرا دوستان من در هنگام چت کردن اینقدر دروغ می گویند و از آشنایی، صحبت و گرم گرفتن با نامحرم ابایی ندارند؟ (به مسائل افتضاح تر از این اشاره نمی کنم)